Dr. Kwak Kwak, Tulungan Mo Kami!

(My first Tagalog poem. If I don't count that one I submitted for Filipino 12)

Nakapulupot ang buhay ko sa buhay mo.

Kamay, braso, hita ko’y nakadikit

Sa kamay, braso’t hita mo.

Ang puso ko ay nakaepoxy sa iyong puso

Sa ayaw natin o sa gusto

Ang mga araw at taong pinagdaanan ko’y

Hindi mapipilas sa kwento ng iyong nakaraan

Ang kasalukuyan ko, ang gagawin ko ngayong araw na ‘to

Ay ano pa, e di nakatahi sa araw mo

At bukas, ikaw pa rin ang aking kambal tuko

Kahit subukan kong pumiglas

Kahit minsan sa iyong mukha ako’y nababanas

Kahit parang masmadaling dumiskarte ang mag-isa

Kahit minsan ayoko na talaga

Bakit parang hindi kaya pag ika’y wala?

Nakapulupot ang buhay ko sa buhay mo

Sa gabi pag natutulog, ang higpit ng yakap mo

Sa araw kahit wala ka ay parang nandyan ka pa rin

Nagkabuhol buhol na ang mga parte ng katawan natin

Kahit si Dr. Kwak Kwak ay hindi tayo kayang paghiwalayin.

Para tayong preso ng isa’t isa

Magparole man, hindi pa rin tatakas

Nakapako tayo sa package deal na pangako

Nagsumpaang walang iwanan

Life sentence na nga ba ‘to?

Nakatali,

Nakaganchilyo,

Pinagdikit ng rugby,

Nakakandado at tinapon ang susi,

Nakapulupot ako sa’yo.

Nakapulupot ang ating mga ugat

Mga bituka nati’y naka-superglue

Nakapalupot ang buhay ko sa buhay mo

Dinikit ng kola ng panahon,  ng karanasan, ng kasal na legal,

Ng pangagailan, at higit sa lahat, ng malagkit na pagmamahal